فضای ذخیره‌سازی ابری تقریباً ظرفیت ذخیره‌سازی نامحدودی را ارائه می‌دهد و به شما امکان می‌دهد تا به همان اندازه و به همان سرعتی که نیاز دارید فض را افزایش دهید. این محدودیت های ظرفیت ذخیره سازی در محل را حذف می کند. می‌توانید به‌طور مؤثری فضای ذخیره‌سازی ابری را برای تحلیل‌ها، نسخه‌های پشتیبان یا برنامه‌های بومی ابری، بالا و پایین کنید.
یکی از داغ ترین کلمات، یا شاید دقیق ترین عبارات، در رایانش ابری، “فضای ذخیره سازی نامحدود” است. از زمان معرفی DropBox در سال 2007، ارائه دهندگان راه حل های محاسبات ابری بی شماری خدمات ذخیره سازی ابری را ارائه کرده اند که نامحدود هستند. این شرکت‌ها قول می‌دهند که پتانسیل اینترنت را آزاد کنند تا به افراد و کسب‌وکارها اجازه دهند تا عکس‌های نامحدود آپلود کنند و اشتراک‌گذاری فایل را با دسترسی نامحدود به فضای ذخیره‌سازی آسان کنند. آنچه بسیاری از این شرکت‌ها و در واقع مشتریانی که از آن راه‌حل‌های ذخیره‌سازی استفاده می‌کنند، نتوانستند متوجه شوند محدودیت‌های واقعی ذخیره‌سازی ابری از دیدگاه سخت‌افزاری، مالی و امکان‌سنجی کلی بود.
امروزه، میلیاردها کاربر و شرکت در سراسر جهان به راه‌حل‌های ذخیره‌سازی ابری از ارائه‌دهندگان خارجی مانند Google، Amazon، Microsoft و , Apple iCloud و ایرانی مانند ابریش دسترسی دارند. برای مثال، فضای ابری ایرانی نودیسک یکی از راه‌حل‌های ذخیره‌سازی ابری و همگام‌سازی برای اشتراک‌گذاری فایل و پشتیبان‌گیری آنلاین است. این سوال هنوز برای بسیاری باقی است، آیا فضای ذخیره سازی ابری نامحدود است؟
آیا ابر واقعاً فضای ذخیره سازی نامحدود دارد؟
با وجود بسیاری از ارائه‌دهندگان بزرگ مانند آمازون و گوگل که فضای ذخیره‌سازی نامحدود ابری را برای عکس‌ها، داده‌ها و فایل‌ها تبلیغ می‌کنند، مطمئناً می‌توانید به اندازه دلخواه داده در ابر ذخیره کنید، درست است؟ بیایید با یک مثال بررسی کنیم :به پیشنهادات پیتزا مادام العمر رایگان یا قهوه مادام العمر رایگان به عنوان نمونه ای از وعده های “نامحدود” فکر کنید. مطمئناً، یک پیتزافروشی ممکن است پیتزای مادام العمر به برنده مسابقه ارائه دهد، اما در واقع این پیشنهاد با سقفی مانند «محدود کردن یک پیتزا در هفته» ارائه می‌شود. به همین ترتیب، یک کافی‌شاپ ممکن است در سناریویی مشابه، قهوه نامحدودی را برای مادام‌العمر ارائه دهد، اما قهوه «نامحدود» را به یک فنجان در هر بازدید محدود کند. اگر روی چیزی محدودیتی وجود داشته باشد، آیا واقعا نامحدود است؟
در حقیقت، «فضای ذخیره‌سازی نامحدود» واقعاً به این واقعیت اشاره می‌کند که مشتریان می‌توانند به همان اندازه که نیاز دارند، نه لزوماً می‌خواهند، فضای ذخیره‌سازی دریافت کنند. نیاز به فضای ذخیره‌سازی زیاد به این معنی نیست که به فضای ذخیره‌سازی نامحدود نیاز دارید. نامحدود فقط به این معنی است که می توانید فضای ذخیره سازی مورد نیاز خود را با هزینه دریافت کنید.
شرکت‌هایی دیگر تلاش کرده‌اند تا در واقع فضای ابری نامحدودی را برای مشتریان فراهم کنند که چه مقدار داده در هر زمان معین دانلود، آپلود و ذخیره می‌شود. همانطور که ChannelProNetwork اشاره می کند، Bitcasa چنین سرویسی را امتحان کرد. در هر سناریوی فضای ذخیره‌سازی ابری نامحدود، ارائه‌دهنده ابر به ترکیبی از کاربران کم‌حجمی نیاز دارد که مایلند هر سال تقریباً همان مبلغی را برای راه‌حل‌های ذخیره‌سازی ابری بپردازند که کاربران با حجم بالا هستند. هدف این است که این شرکت به اندازه کافی هزینه های خدمات را از کاربران جمع آوری کند تا به طور مداوم فضای ذخیره سازی را برای رفع نیازهای همه افزایش دهد و در عین حال سودآور باقی بماند. متأسفانه برای Bitcasa، اکثر کاربرانی که به این سرویس هجوم آوردند، کاربران داده با حجم بالا بودند. این سیستم دارای مالیات و از نظر مالی ناپایدار بود. قیمت فضای ابری نامحدود از 99 دلار به 999 دلار رسید. زمانی که اپل iCloud، Amazon و Google Drive برنامه‌های رایگانی با قابلیت ذخیره عکس‌ها و فایل‌ها ارائه می‌دهند، آیا کاربری این مبلغ را پرداخت می‌کند؟
حداکثر ظرفیت برای ذخیره سازی ابری چقدر است؟
همانطور که در بالا اشاره شد، حداکثر ظرفیت برای ذخیره سازی ابری وجود دارد. با این حال، حداکثر سقف ذخیره سازی ابری به ارائه دهنده خدمات ابری بستگی دارد. از نظر تئوری امکان ارائه فضای ابری نامحدود وجود دارد، اما در واقعیت، از نظر فنی و مالی آنقدرها هم امکان پذیر نیست. معیار واقعی ظرفیت ذخیره سازی ابری، تعداد سرورها و هارد دیسک های موجود در اختیار ارائه دهنده ابر است. در اینجا سخت افزار یکی از عوامل محدود کننده اصلی است.
بیایید یک لحظه وانمود کنیم که پول یک عامل نیست. با فرض اینکه یک فرد یا یک شرکت قادر به پرداخت هزینه برای سخت‌افزار جدید، مانند سرورها و هارد دیسک‌ها، به‌طور نامحدود برای ارائه فضای ذخیره‌سازی نامحدود است. خود سخت افزار در نهایت به یک نقطه شکست تبدیل می شود. سرورها قدیمی می شوند، هارد دیسک ها به طور جداگانه ظرفیت خود را کاهش می دهند، و تجهیزات به طور کلی قدیمی می شوند. این تجهیزات باید نگهداری شوند و گاهی اوقات به طور نامحدود جایگزین شوند تا اطمینان حاصل شود که همیشه فضای ذخیره سازی نامحدودی برای کاربر وجود دارد. سپس موضوع پشتیبانی از تجهیزات شبکه فناوری اطلاعات است که امکان دسترسی از دستگاه های تلفن همراه یا برنامه های دسکتاپ را فراهم می کند.
قدرت ذخیره سازی ابری بر اساس دسترسی یک کاربر به اینترنت یا دستگاهی که کاربر برای دسترسی به راه حل ذخیره سازی در دست دارد، نیست. برای اینکه داده‌ها واقعاً در فضای ابری زندگی کنند، در جایی مجموعه‌ای از دستگاه‌های سخت‌افزاری وجود دارد که همه آن‌ها را پشتیبانی می‌کنند که در نهایت به یک حلقه ضعیف در زنجیره تبدیل می‌شوند.
به طور متوسط، یک طرح ذخیره سازی 1 ترابایتی باید برای یک کاربر فردی یا حتی یک کسب و کار کوچک در هر زمان معین بیش از اندازه کافی باشد. زمانی که مایکروسافت در فضای ذخیره سازی نامحدود تلاش کرد، با مواردی مواجه شد که کاربران بیش از 75 ترابایت فضای ذخیره سازی ابری داشتند. این معادل 14000 برابر مقدار داده ای است که کاربر معمولی معمولاً در فضای ابری ذخیره می کند. بنابراین، در حالی که کسب‌وکارها می‌توانند تمام فضای ذخیره‌سازی ابری نامحدودی را که می‌خواهند وعده دهند، سخت‌افزار نیز معمولاً در برآورده کردن چنین وعده‌های بلند مشکل ایجاد می‌کند.
