در رایانش ابری، کانتینر یک بسته نرم افزاری سبک، مستقل و قابل اجرا است که شامل همه مواردی است که برای اجرای یک نرم افزار لازم است، از جمله کد، زمان اجرا، کتابخانه ها و ابزارهای سیستم. کانتینرها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در محیط‌های مختلف قابل حمل و سازگار باشند و برای استقرار برنامه‌ها در فضای ابری ایده‌آل باشند.
ویژگی های کلیدی کانتینر
هر کانتینر در محیط خود و جدا از سایر کانتینرها و سیستم میزبان اجرا می‌شود، که به جلوگیری از درگیری‌های وابستگی کمک می‌کند و برنامه‌ها را ایمن‌تر می‌کند.
برخلاف ماشین های مجازی (VM) که شامل یک سیستم عامل کامل و یک پشته سخت افزار مجازی شده است، کانتینرها هسته سیستم عامل میزبان را به اشتراک می گذارند. این قابلیت باعث می شود آنها بسیار کوچکتر و سریعتر شروع شوند.
کانتینرها می توانند به طور مداوم در هر محیطی که از زمان اجرای کانتینر پشتیبانی می کند، مانند لپ تاپ برنامه نویس، سرورهای داخلی یا در فضای ابری اجرا شوند و جابجایی برنامه ها بین محیط های مختلف را آسان تر می کند.
کانتینرها را می‌توان به راحتی در پاسخ به تقاضا، تکثیر و مقیاس‌بندی کرد که امکان استفاده کارآمد از منابع و تهیه سریع برنامه‌ها را فراهم می‌کند.
container ها اغلب در معماری های میکروسرویس مورد استفاده قرار می گیرند که در آن برنامه ها به قطعات کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم می شوند که هر کدام در ظرف خود اجرا می شوند و امکان استقرار و مقیاس بندی مستقل را فراهم می کنند.
تفاوت کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VMs)
کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VMs) هر دو فناوری‌هایی هستند که برای استقرار و مدیریت برنامه‌ها استفاده می‌شوند، اما عملکرد متفاوتی دارند و اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند. در اینجا تفاوت های اصلی بین آنها آمده است:
تفاوت کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VMs) از نظر معماری
کانتینرها هسته سیستم عامل میزبان را به اشتراک می گذارند و در فضاهای کاربری مجزا اجرا می شوند. اما ماشین های مجازی یک سیستم عامل کامل را در بالای یک Hypervisor اجرا که سخت افزار را انتزاعی می کند.
تفاوت کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VMs) از نظر استفاده از منابع
کانتینرها سبک هستند و از منابع کمتری استفاده می کنند زیرا هسته سیستم عامل میزبان را به اشتراک می گذارند. خیلی سریع راه اندازی می شوند زیرا نیازی به بوت کردن کل سیستم عامل نیست. اما ماشین های مجازی به دلیل سربار اجرای یک سیستم عامل کامل برای هر ماشین مجازی، منابع فشرده تر است. راه اندازی آن کندتر است زیرا هر ماشین مجازی باید سیستم عامل خود را بوت کند.
تفاوت کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VMs) از نظر ایزوله بودن
کانتینرها ایزوله در سطح برنامه را ارائه می دهند که برای بسیاری از موارد کافی است اما سیستم عامل ها را از هم جدا نمی کند. سربار آن کمتراست، اما اگر سیستم عامل میزبان به خطر بیفتد، به طور بالقوه می تواند امنیت کمتری داشته باشد. اما در ماشین های مجازی از آنجایی که هر VM سیستم عامل جداگانه ای (به عنوان مثال، ویندوز، لینوکس) را اجرا می کند، ایزوله قوی تر ارائه می دهد و این می تواند امنیت و محصورسازی منابع بهتری را فراهم کند.
تفاوت کانتینرها و ماشین‌های مجازی (VMs) از نظر قابل حمل بودن
کانتینرها بسیار قابل حمل هستند و می تواند در هر جایی که زمان اجرای کانتینر (مانند Docker) در دسترس باشد اجرا شود. آنها محیط های سازگار از توسعه تا تولید را تضمین می کنند. اما در ماشین های مجازی حرکت بین محیط ها به دلیل وابستگی به هایپروایزرهای خاص و پیکربندی های سخت افزاری چالش برانگیزتر است.
